Om te beginnen willen we vooropstellen dat het niet goed in beeld hebben van kwetsbare inwoners geen probleem is wat alleen in onze gemeente speelt, maar iets is waar veel gemeenten een uitdaging aan hebben. Als we het hebben over onze kwetsbare inwoners dan hebben we het volgens ons over diverse groepen.

Allereerst de minima in onze gemeente; in de 4 grootste steden van Nederland alleen al doen er 26.000 mensen geen beroep op de energietoeslag van 1300 euro, in onze gemeente is dat niet veel anders. Zo zijn er ook in onze gemeente honderden huishoudens die recht hebben op verschillende regelingen, maar hier geen gebruik van maken. Bij regelingen als de kwijtschelding van gemeentelijke belastingen en de regeling voor welzijnsactiviteiten zitten we zelfs flink onder het landelijk gemiddelde. Dat deze mensen niet worden bereikt komt onder andere voort uit schaamte, gebrek aan vertrouwen, niet genoeg kennis om het aan te vragen, het feit dat ze de taal niet spreken of simpelweg omdat ze niet weten dat de regelingen bestaan. Daar moeten we iets aan doen.

Daarnaast willen we het ook hebben over mensen met een beperking, en dan in het bijzonder mensen met een beperking in de bijstand. De gedachte van de participatiewet is namelijk dat mensen zo snel mogelijk weer aan het werk kunnen, maar dit is voor een grote groep mensen gewoonweg niet realistisch. Zij zitten vaak voor altijd vast aan een laag inkomen en kunnen hier niet zomaar uitkomen.

Als we het hebben over kwetsbare mensen in onze gemeente moeten we jongeren niet vergeten. De coronamaatregelen van de afgelopen 2 jaar zijn voor deze groep bijzonder zwaar geweest. In normale omstandigheden is het al lastig om deze groep te bereiken, dat verwoordde de jongerenraad in mei nog heel goed; “jongeren zijn eigenwijs, het kan ontzettend slecht gaan maar bij de vraag ‘hoe gaat het nou met je?’ zal het antwoord 9 op de 10 keer toch ‘goed!’ zijn.” En als je het dan zo’n 2 jaar lang moet doen zonder leraar die ziet wanneer iemand niet helemaal zichzelf is, maar ook zonder voetbaltrainer die voor velen als vertrouwenspersoon beschouwd wordt, dan staan er ineens heel veel jongeren heel alleen voor. Hier is, vooral nu ‘na’ corona extra aandacht en ondersteuning voor nodig.

Als laatste wil ik het nog hebben over de ouderen in onze gemeente, en hierbij in het bijzonder alleenstaande ouderen of ouderen met weinig/geen familie in de buurt. Zij hebben meer dan welke groep dan ook last van de steeds verdere digitalisering van de samenleving, en hebben ook bijzonder veel last gehad van de coronamaatregelen. Ze zijn steeds meer afhankelijk van het internet, maar weten vaak niet goed hoe ze hiermee om moeten gaan. Dit in combinatie met fysieke beperkingen zorgt er in veel gevallen voor dat ze steeds verder in isolement komen en ontzettend eenzaam zijn.

Het gaat nooit lukken om een perfect systeem te creëren, en dan is de vraag wat je belangrijker vindt; voorkomen dat af en toe iemand benadert wordt die de hulp niet nodig heeft of gewoon niet wil, of willen we ook de mensen bereiken die anders in stilte achter hun eigen voordeur in de problemen zitten

Er zijn al veel goede projecten in ontwikkeling in onze gemeente, maar er mag de komende jaren echt nog meer aandacht besteed mag worden aan het in beeld brengen en op de juiste manier verder helpen van deze groepen.